Muxapin izututa bizi dira. Hango errege gaiztoak debekatu egin ditu jolasa eta barrea bere erresuman. Erregearen alaba politak Alima izena du, eta pozik bizi izan da aitaren jauregiaren harresi barruan. Gaur irten da lehen aldiz kalera, eta oso triste jarri da muxapitarren tristura ikusita. Gaur iritsi dira Txirri, Mirri eta Txiribiton Muxapira, eta, Alimarekin batera, muxapitarren barrea berpizten saiatuko dira.

Irakaskuntzaren eta literaturaren arteko harremanak estuak dira. Beti ez dira, ordea, onerako, literatura galtzaile. Alor bakoitzaren autonomia errespetatzen erakusten digu Igerabideren saio garrantzitsuak; bat bestearen morrontzara makurtzearen arriskuak erakutsi eta bidegabekeriak salatzen. Baina, saio lan on guztietan bezala, Igerabiderenak ez ditu okerrak adierazi bakarrik egiten: argi egiten du, bidea markatzen. Badu liburuak beste ezaugarri bat ere guztiz garrantzitsua: gaiaren inguruko autore eta korronte nagusiak aztertu eta sakondu ditu Igerabidek; baina, haietan oinarrituz, bere pentsamendu propioa eraiki eta biribildu du. Hori ere egin behar baitu saio on batek.

Herriko festak ziren, hirugarren eguna, haurrei eskainia. Azken jokoan ari ziren, begiak zapiz estalirik lapikoak makila batez hausten. Ibonen txanda zen eta di-da! ari zen, jende artetik Inesen oihuek laguntzen ziotela: -Ezkerrera! Goraxeago! Eman, eman! Halako batean asmatu du eta akuri bat ageri da lapikotik. Uztailaren hogeita bostekoa da akuria eta Leo zeinukoa dela esan du Inesek. Orduan, abizena jarri dio Ibonek: Ferguson. Leo Ferguson, bada! Akuri pollita, herriko haurren maitagarri. Ibonen etxearen aldamenean bizi den atsoaren iritziz, aldiz, akuri zikina besterik ez da Leo Ferguson...

Haikuak japoniarren poesia egiteko modu eta neurri berezi baten fruitu dira. Laburrak. Erritmo oso bizikoak. Hitz gutxitan mundu oso bat zabaltzen dakitenak: leiho txiki-txiki batetik begiratuta ere zerua beti baita mugagabe. Juan Kruz Igerabideren poemario hau harrigarria da bere finezian, eta material guztiz aparta haurraren sentiberatasuna bideratzeko: errezitatuz, jolas linguistikoetarako erabiliz, imitazioz berriak asmatzeko... Labur esanda: hitzarekin plazer sentitzeko.

El pequeño Jonás se queda solo en casa. De repente se da cuenta de que todo lo que le rodea comienza a temblar, el cree que de miedo. Su corazón, sus manos, e incluso el frigorífico.